Kindertehuis Nyeri en terug naar Nairobi

We zijn 's nachts niet wakker gebeld voor wilde dieren, we hebben dus heerlijk geslapen 😉. Op de terugweg naar Nairobi zijn we in Nyeri nog langs het kindertehuis geweest waar Zoey ook heeft gewoond. Omdat Zoey oogproblemen had werd ze een paar maanden voor haar adoptie overgeplaatst naar Nairobi. Maar in Nyeri woonde ze het langst. Er was meer bezoek. Mensen van een lokale kerk die vrijwilligerswerk wilden gaan doen werden rondgeleid. Of we even wilden wachten. Dat even werd ruim een uur. Voordat de vrijwiligers weg gingen wilden ze graag bidden, ook met ons. Of we ons even wilden voorstellen. Voor hen was het natuurlijk mooi dat er precies nu adoptieouders met hun dochter op bezoek waren. Daarna moesten we weer even wachten. De manager, Gabriel, werd gebeld, hij was elders, maar kwam naar ons toe. Ook dat duurde weer een uur. Gabriel was wel superenthousiast toen hij Zoey zag. Hij dacht nog wat foto's van Zoey te hebben. Hij ging zoeken, of we even wilden wachten. Een kwartier later kwam hij terug. Hij kon ze niet vinden, misschien lagen ze ergens anders. En weg was hij weer. Ondertussen hoorden wij dat de kinderen klaar waren met hun middagslaapje. We vroegen of we mochten gaan kijken. Alle kinderen kregen de fles, en ook dit keer hebben we geholpen. Omdat we nog zeker drie uur moesten rijden, zijn we daarna maar in de auto gestapt zonder Gabriel opnieuw te hebben gezien. We hebben zijn mobiele nummer en zullen hem straks de mooie foto van hem en Zoey samen appen.

Er was meer verkeer op de weg dan op de heenreis. Veel Kenianen gaan voor kerst vanuit de steden op bezoek bij hun families. De matatu's, dat zijn kleine busjes waar 11 passagiers in kunnen, zitten stampvol. De chauffeurs vragen in deze periode soms 4x zoveel voor een rit. In het verkeer is het opletten op de gaten in de weg, de auto's die links en rechts inhalen en op alle overstekende mensen. Op de snelweg mag je 110 km per uur rijden, maar dat halen we bij lange niet, hoewel het wel zo voelt. Het is nog net licht in Nairobi als we weer bij Joep aankomen. San, Zoey en Age nemen nog een snelle duik in het zwembad.

De volgende dag is het zondag. We gaan naar de kerk waar we vroeger veel kwamen, Mamlaka Hill Chapel. We zingen swingende kerstliederen in de zon. De pastor vraagt iedereen te overdenken wat ze dit jaar hebben geleerd over God in de kerk. Er worden een mannelijke en een vrouwelijke vrijwilliger gevraagd dit op het podium te komen vertellen. Een meisje van een jaar of tien vertelt dat ze heeft geleerd dat God altijd naar je luistert, maar dat Hij je gebed niet altijd direct verhoord. Ook een man verteld over zijn groei in zijn geloof in het afgelopen jaar. Omdat het bijna kerst is worden beide getuigen beloond met een cadeau. Het meisje krijgt een pakket met eten, waaronder ugali. De man krijgt zowaar een levende haan! Iedereen klapt en lacht als de pastor zegt: "Jezus gaf zijn leven voor ons, deze haan offert zijn leven voor de kerst".

Na de dienst zijn we weer te gast bij Mark en Jody. Om vijf uur zijn we weer thuis en zwemmen nog even voordat het eten op tafel staat.